รีวิว Bebe s Kids
สวัสดีจ้าวันนี้แอดจะมารีวิวหนังเรื่อง รีวิว Bebe s Kids ฉันเพิ่งสังเกตเห็นว่า Bebe’s Kids ซึ่งเป็นภาพยนตร์ที่ฉันชอบในสมัยเรียนมัธยมปลายยุค 90 ได้ถูกเพิ่มลงในบัญชีรายชื่อ Netflix แล้ว ฉันตัดสินใจที่จะลองนาฬิกาดู ผู้ชาย ฉันไม่รู้ว่าฉันกำลังคาดหวังอะไร แต่มัน… แตกต่างจากที่ฉันจำได้ การดู Bebe’s Kids
อีกครั้งทำให้ฉันต้องคิดมาก
Bebe’s Kids เป็นการ์ตูนที่ดัดแปลงมาจากการแสดงตลกของนักแสดงตลกโรบิน แฮร์ริส โรบิน ชายหัวโล้นหัวล้านที่ขับรถชนคนแก่ ได้พบกับจามิกา เลขาสาวสุดสวยและแม่เลี้ยงเดี่ยวที่งานศพ
เขาชวนเธอไปข้างนอก และเธอยืนยันว่าการเดตครั้งแรกของพวกเขาคือที่ Fun World สวนสนุกที่เธอสามารถพาลูกชายของเธอไปเพื่อให้โรบินได้รู้จักทั้งสองคนมากขึ้น ลีออน ลูกชายของเธอ น่ารักและมีมารยาทดี ดังนั้นโรบินจึงเห็นด้วย อย่างไรก็ตาม เมื่อโรบินมาถึงเพื่อไปรับจามิกาสำหรับวันที่พวกเขาอยู่ที่ฟันเวิลด์ เธอมีลูกอีกสามคนด้วย LaShawn, Kahlil และ Pee-Wee เป็นเด็กที่ไร้มารยาทซึ่งกำลังทำลายวันนี้ พวกเขาขโมยของตามร้าน ทะเลาะวิวาทกัน
สร้างความเสียหายให้กับสินค้า แท็กสวนสาธารณะด้วยกราฟฟิตี ฯลฯ ที่สวนสาธารณะ โรบินพบโดโรธีอดีตภรรยาของเขา เห็นได้ชัดว่า Dorothea ไม่ได้อยู่เหนือเขา และอยู่ที่นั่นกับเพื่อนของเธอ Vivian ทั้งสองพยายามทำลายโอกาสของโรบินที่จะสร้างความประทับใจและจีบจามิกา
แม้จะโกหกว่ายังคงเห็นเขาและบอกเป็นนัยว่าเขาใจร้ายกับเด็ก เดทจบลงด้วยการที่เขาไปส่งเด็กๆ ที่อพาร์ตเมนต์ของ Bebe ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเธอไม่อยู่บ้าน มีแมลงสาบ และในตู้เย็นไม่มีอะไรจะกินเลย โรบินพิจารณาการตัดสินที่ไร้ความปราณีต่อเด็กๆ อีกครั้ง เมื่อเห็นว่าชีวิตของพวกเขาลำบากเพียงใด และซื้อพิซซ่าให้พวกเขา
ฉันไม่สามารถวิจารณ์หนังเรื่องนี้อย่างตรงไปตรงมาได้โดยไม่ยกย่องว่าเป็นภาพยนตร์แอนิเมชั่นที่ออกฉายในปี 199 ซึ่งเน้นที่เรื่องราวและประสบการณ์ของคนผิวสี ที่แหวกแนวในขณะนั้น ฉันยังไม่พบภาพยนตร์แอนิเมชั่นเรื่องยาวเรื่องอื่นที่มีตัวเอกสีดำซึ่งสร้างก่อน Bebe’s Kids Bebe’s Kids มีเนื้อหาเกี่ยวกับคนผิวดำ สร้างโดยคนผิวดำ
และมีไว้สำหรับผู้ชมผิวสี หนังพวกนี้หายากแม้กระทั่งทุกวันนี้ นอกจากนี้ Bebe’s Kids ไม่ได้รับผลกระทบจาก “ปัญหา Tiana” ที่ทั้ง The Princess and the Frog ของ Disney และ Pixar’s Soul ประสบ “ปัญหาของเทียน่า” คือเวลาที่ตัวเอกของเรื่องสีถูกแยกออกจากตัวสีดำและสีน้ำตาลสำหรับภาพยนตร์ส่วนใหญ่ ตัวละครใน Bebe’s Kids ทั้งหมดยังคงอาศัยอยู่ในร่างสีดำของพวกเขาตลอดเวลา
รีวิว Bebe s Kids
ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นสีดำที่สดชื่น Bebe’s Kids เป็นสีดำมากจนฉันในฐานะคนที่ไม่ใช่คนผิวดำรู้สึกเหมือนกับว่าถ้ำมองดูอยู่ ฉันรู้ว่ามุขตลกข้างในไม่ได้มีไว้สำหรับฉัน ฉันรู้เช่นกันว่าการก้าวออกจากเขตสบายของเรานั้นสำคัญ ฉันต้องการให้ลูกๆ ของฉันเพลิดเพลินกับภาพยนตร์ที่มีตัวเอกเป็นคนผิวดำ เพื่อให้ความบันเทิงที่มีคนดำเป็นศูนย์กลางและยังคงสร้างต่อไป
ฉันชอบที่หนังเรื่องนี้เรียกร้องให้หน่วยงานบังคับใช้กฎหมายปฏิบัติต่อคนผิวดำอย่างไม่ยุติธรรม โรบินถูกค้นพบโดยไม่มีเหตุผลเมื่อเข้าไปในสวนสาธารณะ และคาห์ลิลถูกติดตามและตัดสินโดยเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ก่อนที่เขาจะทำผิดด้วยซ้ำ ด้วยเสื้อฮู้ดและใบหน้าเด็ก ฉันอดไม่ได้ที่จะนึกถึงทามีร์ ไรซ์ และเทรย์วอน มาร์ติน
มีแม้กระทั่งการทดลองล้อเลียนที่แปลกประหลาดสำหรับ Kahlil เมื่อเขาถูกตั้งข้อหาโดยเทอร์มิเนเตอร์แอนิมาโทรนิกเพื่อโจมตีหุ่นยนต์อีกตัวหนึ่งและการลงโทษจะเป็นความตาย ฉากนี้ชี้ให้เห็นชัดเจนว่าคนผิวสีมักได้รับการปฏิบัติและลงโทษที่รุนแรงกว่าเป็นประจำอย่างไร
โรบินเป็นคนผิวสีที่แม้จะไม่ได้เป็นพ่อแม่ แต่ก็มีความสุขและพร้อมที่จะก้าวเข้าสู่บทบาทพ่อของลีออน แม้หลังจากวันที่หายนะที่สวนสาธารณะ เมื่อเขาเห็นว่าชีวิตของพวกเขาลำบากเพียงใด เขาก็รู้สึกเห็นอกเห็นใจและมีความรักใคร่อย่างจริงใจต่อลูกๆ ของเบเบ้ เขาเต็มใจที่จะใช้เวลาและเงินกับพวกเขามากขึ้นด้วยซ้ำ
ทั้งหมดที่กล่าวมามีปัญหาบางอย่างกับ Bebe’s Kids จามิกาทั้งผอมและสวย ส่วนโรบินก็ขี้เหนียว ไม่ใช่ว่าคู่รักแบบนี้ไม่มีหรือไม่ควรมีอยู่ พวกเขาทำและควรทำเพราะผู้คนมีค่ามากกว่ารูปร่างหน้าตา อย่างไรก็ตาม ความบันเทิงมีมากมายสำหรับคู่รักเช่นนี้ King of Queens, The SImpsons, The Sopranos, Fresh Prince of Bel Air, The Honeymooners
และ Family Guy เป็นเพียงตัวอย่างบางส่วนเท่านั้น สิ่งที่ทำให้ลำบากใจนี้คือภรรยาที่กลับกลอก อ้วนและเทอะทะกับสามีที่หล่อและฟิต หาได้ยากในความบันเทิง เมื่อผู้ชายและเด็กชายมักเผชิญกับความสัมพันธ์ที่สมมติขึ้นเหล่านี้ พวกเขาสามารถกลายเป็นมาตรฐานและคาดหวังได้
จามิกาเป็นแมวที่ผู้ชายเรียกในงานศพ โรบินยังคงขอให้จามิกาออกไป แม้ว่าเธอจะบอกเขาอย่างชัดเจนว่าไม่ ปัญหาทั้งสองนี้เป็นสิ่งที่ฉันไม่คิดมากเกี่ยวกับ pre-#metoo และตอนนี้ปัญหาเหล่านี้เป็นวัฒนธรรมการข่มขืนและความเกลียดผู้หญิงที่ฉันไม่สามารถมองข้ามได้
ความรู้สึกหลังดู
ในช่วงเวลาที่แอนิเมชั่นคนผิวสีมีตัวแทนไม่กี่คน การพรรณนาภาพเหมารวมสีดำเชิงลบจำนวนมากนั้นเป็นปัญหา เด็กผิวสีส่วนใหญ่ในภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นพวกอันธพาล ขโมย เด็กดื้อไม่มีมารยาท แม่ของพวกเขาส่วนใหญ่ไม่อยู่และไม่สามารถจัดหาให้พวกเขาได้อย่างเหมาะสม เราไม่เคยเห็นพ่อของพวกเขาเลย โดโรเธียเป็นผู้หญิงผิวดำที่โกรธจัด และคิds อาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์สลัมที่ไม่มีอาหารในบ้าน
โรบิน แฮร์ริสเป็นคนผิวสี ดังนั้นจึงควรยอมรับการพรรณนาถึงชุมชนคนผิวสีโดยไม่วิจารณ์ นั่นเป็นความผิดพลาด การเหยียดเชื้อชาติภายใน การยอมรับคำตัดสินของผู้มีอำนาจสูงสุดแบบคนผิวขาวโดยไม่รู้ตัว มาตรฐานและแบบแผนโดยคนผิวสี ถือเป็นเรื่องจริง
มันนำไปสู่การลดค่าของตนเองและของชุมชนของตนเองในการเคารพวัฒนธรรมและมาตรฐานของคนผิวขาว แม้ว่าคุณแฮร์ริสจะไม่ใช่บิล คอสบีหรือคลาเรนซ์ โธมัส แต่เขายังคงสร้างภาพลักษณ์เชิงลบในการแสดงและในภาพยนตร์เรื่องนี้
ในฐานะที่เป็นภาพยนตร์แอนิเมชั่น มันเป็นผลงานของยุคนั้น (ฉันไม่คิดว่าฉันเคยได้ยินเรื่องตลก “โย่ มาม่า” อย่างน้อยหนึ่งทศวรรษ) และเป็นหนังที่ดี จะไม่มีวันเป็นละครเพลงของดิสนีย์ที่มีเงินรางวัลชนะรางวัลใหญ่โต หรือภาพยนตร์ Pixar ที่กระตุ้นความคิด
แต่แน่นอนว่ามันดีกว่า The Emoji Movie หรือ Alpha and Omega อย่างแน่นอน ฉันสนุกกับการดู Bebe’s Kids กับลูกๆ อีกครั้ง แต่ฉันก็มีความสุขที่ได้อยู่ที่นั่น พร้อมที่จะหยุดทุกครั้งที่มีเรื่องไม่สบายใจเกิดขึ้น เพื่อที่ฉันจะได้อธิบายสั้นๆ ว่าทำไมถึงไม่โอเค
นักแสดงตลกชาวแอฟริกัน-อเมริกัน โรบิน แฮร์ริสมีเรื่องตลกเกี่ยวกับเด็กบ้าที่รู้จักกันในชื่อ “Bebe’s Kids” เท่านั้น แม้ว่าเขาจะเสียชีวิต ความคิดของเขาก็พัฒนาเป็นภาพยนตร์แอนิเมชั่นเรื่องโฮ-ฮัม แฮร์ริส (ในรูปแบบการ์ตูนและให้เสียงโดยนักแสดงคนอื่น) ได้พบกับหญิงสาวสวยที่งานศพของเพื่อนร่วมทีม พวกเขาเริ่มคลิกทันที
แต่ปัญหาเกิดขึ้นเมื่อผู้หญิงคนนั้นควรดูลูกของเพื่อน (ตัวละครในหัวข้อ) ดังนั้นทั้งกลุ่มจึงไปที่สวนสนุกและนรกก็แตกสลายเมื่อเด็ก ๆ ดูเหมือนจะเป็นมากกว่าหมวกที่พยายามควบคุมทุกอย่างโดยไม่เจตนาทุกที่ที่พวกเขาไป เริ่มต้นได้ค่อนข้างดี แต่กลับทำให้การต้อนรับแย่ลงเมื่อดำเนินไป ความแปลกใหม่หายไปอย่างรวดเร็วและเราเหลือการ์ตูนที่ไร้สาระและน่าเบื่อหน่าย 2.5 จาก 5 ดาว
นี่เป็นคุณสมบัติแอนิเมชั่นเรื่องแรกที่มุ่งเป้าไปที่ผู้ชมผิวดำ และมันใช้งานได้ดีทีเดียว ภาพยนตร์เรื่องนี้มีพื้นฐานมาจากการ์ตูนแนวโรบิน แฮร์ริส (ซึ่งสามารถพบได้ในชีวิตประจำวันของเขาในตอนแรก) ซึ่งเขามองย้อนกลับไปในวันที่เขาไปเดทกับผู้หญิงคนหนึ่ง และตามด้วยลูกชายของเธอและอีกสามคน เด็กดื้อที่เป็นลูกของเพื่อนเธอ พวกเขาไปสวนสนุก
และจากนั้นความสนุกก็เริ่มขึ้น (โดยบังเอิญ สวนสาธารณะถูกเรียกว่า Funworld) เต็มไปด้วยอารมณ์ขันที่ดี แอนิเมชั่นที่สดใส และบทนำ (สำหรับฉันแล้ว) ของการดูถูกแม่ (เช่น แม่ของคุณโง่มาก เธอได้ยินว่าข้างนอกเป็นพริก เธอไปหยิบชามมา) เนื้อเรื่อง Faizon Love ให้เสียงเป็น Robin Harris (แฮร์ริสเสียชีวิตก่อนสร้างภาพยนตร์) และ Tone Loc
ตอนเด็กๆ ชอบหนังเรื่องนี้มาก และหยุดดูไม่ได้เลย ฉันกับเพื่อนทำให้หนังเรื่องนี้เป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรประจำสุดสัปดาห์ของเรา ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจดูเมื่อเร็ว ๆ นี้เพื่อดูว่ามันตลกอย่างที่คิดหรือไม่ มันกลับกลายเป็นว่ามันดียิ่งขึ้น ตอนนี้ฉันโตแล้ว ฉันสามารถสนุกไปกับเรื่องตลกสำหรับผู้ใหญ่ มากกว่าแค่เรื่องตลกที่เด็กๆ จะสนใจ
ฉันสงสัยเกี่ยวกับทัศนคติแบบเหมารวมของชาวแอฟริกัน-อเมริกันในภาพยนตร์เรื่องนี้ที่คนอื่นๆ แสดงความคิดเห็น ไม่สามารถเป็นเด็กได้อย่างแน่นอนเพราะทุกเชื้อชาติมี “แอปเปิ้ลที่ไม่ดี” ฉันคิดว่ามันขัดกับความเชื่อผิดๆ เกี่ยวกับชาวแอฟริกัน-อเมริกัน เช่น การเหมารวมว่าชายผิวสีไม่สนใจเด็ก ที่นี่เราเห็นชายผิวดำไม่เพียงแต่ดูแลเด็กแต่เด็กของคนอื่น.
ภาพยนตร์เรื่องนี้แสดงให้เห็นถึงปัญหาที่แท้จริงของการสร้างโปรไฟล์ทางเชื้อชาติ (เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้ความสนใจเด็ก Bebe คนหนึ่งอย่างใกล้ชิดเพียงเพราะเขาแต่งตัวแม้ว่าเขาจะเป็นแค่เด็ก) โดยรวมแล้วฉันเชื่อหนังเรื่องนี้และประสบการณ์ กับความทรงจำในวัยเด็กที่ดีที่สุดของฉัน ชื่นชอบการรีวิวของเราสามารถติดตามการรีวิวได้ที่นี้ทีเดียว
