รีวิว Riverdance: The Animated Adventure
Riverdance: The Animated Adventure (ผจญภัยริเวอร์แดนซ์) ภาพยนตร์อนิเมชั่นแนวดนตรีที่ได้รับแรงบันดาลใจจากงานแสดงเต้นรำของยุโรป Riverdance ที่ถูกนำมาตีความใหม่ให้เป็นการผจญภัยสุดตื่นเต้นและความหมายของชีวิต
และได้รับคำวิจารณ์ในแง่ผ่าน ๆ ฉายทางสตรีมมิ่งของประเทศอังกฤษ ก่อนลงเน็ตฟลิกซ์ ที่ได้เพียร์ซ บรอสแนน นักแสดงเจมส์ บอนด์ยุคเก๋า มาให้เสียงพากย์
คีแกน เด็กหนุ่มวัยรุ่นผู้กำพร้าชาวไอริชผู้เปี่ยมด้วยความเป็นมิตรและนิสัยดี เขาอาศัยอยู่กับคุณตาคุณยายอย่างอบอุ่นในเมืองเล็ก ๆ ริมชายฝั่ง คุณตาของเขาทำหน้าที่คอยส่องไฟให้กับประภาคารประจำเมืองที่สามารถช่วยเหลือเรือไม่ให้ชนหิน
กระทั่งวันหนึ่งคุณตาของเขาได้ฝากฝังอะไรบางอย่างไว้ก่อนที่จะจากโลกไป คีแกนผู้ที่เคว้งคว้างตัดขาดจากทุกอย่างตัดสินใจออกไปสูดอากาศนอกเมืองและได้ถูกไล่ล่าโดยฝูงแกะอันธพาล กระทั่งได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิทหญิงชาวสเปนอย่าง โมยา
แต่พวกเขาก็ดันหลุดไปในดินแดนมหัศจรรย์ถิ่นของกวางยักษ์พันธ์ไอริชที่คอยเต้นรำสไตล์ยุโรปที่เรียกว่า “ริเวอร์แดนซ์” ให้สายน้ำไหลลงแม่น้ำคอยเลี้ยงชีวิตของคนที่อาศัยตั้งแต่หลายศตวรรษ ตำนานเล่าลือกันว่ามีนายพรานโฉดต้องการจะล่าพวกมันเพื่อเอาเขาวิเศษไปใช้ปลดปล่อยความชั่วร้าย
และผู้อยู่เบื้องหลังทั้งหมดก็มาจากคนที่พวกเขาคาดไม่ถึง พวกเขาต้องออกเดินทางค้นหาตัวตนเพื่อปกป้องดินแดนมหัศจรรย์และเมืองของพวกเขาจากความชั่วร้ายที่ดันมีอยู่จริง และผลักดันขีดจำกัดของตัวพวกเขาเพื่อเอาชนะความกลัวในจิตใจไปให้ได้ก่อนทุกอย่างจะสายไป
เรื่องย่อฟังดูน่าสนใจ แต่พอดูไปเรื่อย ๆ กลับเต็มไปด้วยการเดินเรื่องตามสูตรที่แย่ ไร้น้ำหนัก เบาโหวงไปด้วยมุกตลกแป้ก ๆ ที่เหมือนรู้ตัวว่ามันแป้กแต่ก็ยังจะเล่น และการผจญภัยที่พูดไม่ได้เต็มปากว่ามันเป็นการผจญภัยด้วยซ้ำ อีกทั้งยังเต็มไปด้วยพล็อตโฮลและความไม่สมเหตุสมผลที่มาแบบงง ๆ
ไม่มีการขยี้เรื่องราวหรืออะไรสำคัญ เหมือนต้องการจะเล่าให้มันผ่าน ๆ ให้มันจบ ๆ ไป มันเลยเป็นอนิเมชั่นที่ดูได้ แต่ให้กลับมาดูอีก ก็คงไม่เอา เพราะมันทั้งน่าเบื่อ ฉากของเรื่องที่เหมือนเอามาเป็นมุกเชื่อมกับสถานการณ์ต่อไป แต่ไม่มีการปูอะไรเลย
กลายเป็นเข้ามาทำให้เรื่องราวเอื่อยเฉื่อยช้า แต่เรื่องการนำเสนอการเต้นรำที่หนังจงใจขายก็ทำได้ดี แต่พอมันมาอยู่ในอนิเมชั่น มันเหมือนไม่รู้ว่าจะเป็นอนิเมชั่นแบบไหน ผจญภัยหรือการเต้นรำสนุกสนาน อีกทั้งปมของตัวละครก็ถูกพูดขึ้นมาแบบไม่ได้สื่ออะไรกับเรื่องราว
องค์ประกอบที่ถูกกล่าวถึงก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ที่น่าเกลียดสุดคือเอนเครดิตของหนังเรื่องนี้ ยาวประมาณ 1 ใน 4 ของเรื่องราว ตลอดยี่สิบนาทีนั้นมีแต่เพลงริเวอร์แดนซ์ที่เปิดไล่แทบจะทุกเพลงของเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ เหมือนกับเอาการเต้นกับเวทมนตร์มาผูกโยงให้มันเป็นเรื่องเดียวกัน กลายเป็นประดักประเดิกและไม่น่าสนใจไปโดยปริยาย จนดูจบแล้วก็คือลืม ๆ ไปเลยก็ยังได้
รีวิว Riverdance: The Animated Adventure
ตัวละครคือหนึ่งในจุดอ่อน ไม่มีมิติ แบนราบมากตั้งแต่ตัวเอก ตัวสมทบ หรือแม้แต่ตัวร้าย อย่างคีแกนที่ปูมาว่าเป็นคนดี นิสัยอบอุ่น แตพอเสียตาก็กลายเป็นหลีกหนีทุกอย่างเพราะกลัวความมืด อันนี้งงมา แถมเคลียร์ปมแบบงงมาก ๆ คือเดินหน้าปะทะกับปัญหาเอาดื้อ ๆ
ไม่มีชั้นเชิง แม้แต่โมย่า ตัวละครหญิงที่เหมือนจะมาคอยซัพพอร์ทตัวเอกและคอยช่วยให้ตัวละครนึงเต้น แต่ก็ไม่ได้มีความสำคัญอะไร แถมบุคลิกก็ดูไม่น่าเอาใจช่วย เหมือนเขียนมาเป็นตัวรองให้คีแกนไปงั้น ๆ เหล่ากวาง ๆ ก็ออกแบบให้หุ่นหลากหลายดูดีหลายแบบ
แต่เหมือนมาเป็นตัวตลก และแค่ส่วนหนึ่งของพล็อตเมื่อเทียบกับตัวแพทริค กวางสุดหล่อเท่ที่เป็นตัวแทนของพลังเวทมนตร์ที่พอจะมีฉากชวนอึ้ง เราก็ไม่อินอะไรเลย ยังไม่รวมกับตัวร้ายนายพรานสุดกลวงที่มาแค่ไม่กี่ช่วงและแทบไม่ทำอะไร
เพราะตัวเอกไม่ฉลาดเองเลยพลาดพลั้ง ไหนจะพวกแกะอันธพาลที่ใส่มาให้ตัวเอกวิ่งหนี เหล่ากบที่ออกเดินทางคู่ขนานเพื่อตามหาอะไรบางอย่าง ตัวละครเหมือนมาจากคนละเรื่องเดียวกันและทำให้กลายเป็นไม่มีเคมี ไม่มีอะไร แม้แต่ฉากเศร้าที่พยายามบิ๊วอยู่และก็ผ่านไปดื้อ ๆ เหมือนกับต้องรีบเคลียร์ ๆ เรื่องให้จบ งบทำจะหมด
ประเด็นสำคัญก็เหมาะสำหรับคนดูในวัยเด็กกับครอบครัว ไม่ว่าจะเป็น อย่าไปกลัวต่ออันตรายต่าง ๆ เราต้องกล้าลุกขึ้นมาข้ามผ่านความโศกเศร้าอย่างไม่เสแสร้งทำตัวเข้มแข็ง หน้าที่คือสิ่งที่เราต้องรับผิดชอบ ห้ามประมาทเลิ่นเล่อเพราะอาจจะส่งผลร้ายในภายหลัง
การไม่ติดอยู่กรอบ ลุกขึ้นมาทำในสิ่งที่ตัวเอกถนัดและรู้จักปล่อยวางจากความเจ็บปวดเพื่อตัวของตัวเอง เวทมนตร์อาจไม่มีอยู่จริง แต่สิ่งมหัศจรรย์สามารถเกิดขึ้นได้ในโลกใบนี้ เพราะนั่นคือความเป็นไปได้ในล้านของจักรวาล แรงบันดาลใจเกิดขึ้นได้เมื่อเราผ่านเรื่องราวร้าย ๆ
และอย่าลืมที่จะออกมาเต้นรำริเวอร์แดนซ์ เพื่อให้ธรรมชาตินั้นมีสายน้ำหลั่งไหลตามความเชื่อของยุโรป อย่าปล่อยให้ธรรมชาติต้องเหนื่อย มนุษย์ก็ต้องช่วยกันดูแลรักษาธรรมชาติ และช่วยเหลือพวกพ้องของมนุษย์ไปด้วยกันไม่ว่าจะมากหรือจะน้อยมันก็สำคัญทั้งนั้น
ความรู้สึกหลังดู
องค์ประกอบของเรื่องก็ต้องยอมรับว่าทำออกมาดีกว่าหนังการ์ตูนแผ่นแต่ก็ไม่สามารถเอาไปฉายในโรงอย่างแน่นอน เพราะดูไม่มีอะไรโดดเด่นเลย การออกแบบตัวละครก็แบนราบและขาดความน่าสนใจ งานภาพที่ทำออกมาแบบผ่าน ๆ
แต่จะมีโดดเด่นคือการถ่ายฉากเต้นริเวอร์แดนซ์กลับดูดีเป็นธรรมชาติและเร้าอารมณ์พอสมควรเพราะได้ เพลงใหม่จากบิล วีแลน ผู้ประพันธ์เพลง Riverdance ที่คว้ารางวัลแกรมมี่ จนเหมือนเห็นคนกำลังเต้นรำจริง ๆ ทำให้เข้าใจแล้วว่าหนังอยากจะขายการเต้นนี้ให้เด็ก ๆ ดู
แต่พอมันมาถี่ ๆ และพล็อตที่ไม่น่าสนใจก็ยิ่งฉุดให้หนังดิ่งลงไปอีก กลายเป็นเบื่อที่จะดูและไม่มีความสำคัญอะไรกับเรื่องราว ในส่วนของเสียงพากย์ก็ทำออกมาได้ดีแต่พอช่วงเสียงออกอาการตามต้นฉบับ ตัวเอกเสียงจะเป็นผู้หญิงเด็ก ๆ
ส่วนของไทยนั้นจะเป็นเสียงผู้ชายห้าว ๆ ทำให้ขัดหูไปเล็กน้อยเพราะมีหลายฉากมาก แต่ถือว่าพากย์ได้ดีตามมาตรฐานและทำให้เราดูต่อได้จนจบได้
อนิเมชั่นที่ไม่มีอะไรชวนสนุก น่าเบื่อตลอดทั้งเรื่อง ไม่มีอะไรเลยที่น่าสนใจ ทั้งตัวละครที่ดูน่ารำคาญและไร้มิติให้ติดตาม การบิ๊วเรื่องราวที่ไม่ช่วยให้เส้นเรื่องแข็ง ฉากไม่จำเป็น พล็อตโฮลบาน ขายการเต้นแบบ ริเวอร์แดนซ์ แบบเทพนิยายสูตรสำเร็จ
แต่แย่กว่ามาก สำหรับเด็กแล้วคงดูผ่านได้เพลิน ๆ เพราะคติสอนใจก็ดีพอใช้ให้ทำตาม ส่วนถ้าใครอยากเปิดดูขำ ๆ ข้ามไปเถอะครับ ไม่คุ้มกับเวลาที่เสียไปหนึ่งชั่วโมงกว่าหรอกครับ
คีแกนและโมย่า ได้ร่วมการผจญภัยสู่ดินแดนมหัศจรรย์ เมื่อตำนานของ กวางไอริช สัตว์วิเศษ กำลังหล่อหลอมจินตนาการของพวกเขาทั้งสอง ซึ่งพวกเธอจะต้องช่วยเหลือกวางที่กำลังจะสูญพันธ์ เมื่อประมาณ 11,700 ปีก่อน ซึ่งเคยอาศัยอยู่ในแถบทวีปยุโรป และทวีปเอเชีย ลำตัวสูง 2 เมตร ความกว้างของเขา 4 เมตร อาศัยอยู่กันเป็นฝูง
คีแกน เด็กหนุ่มวัยรุ่นผู้กำพร้าชาวไอริชผู้เปี่ยมด้วยความเป็นมิตรและนิสัยดี เขาอาศัยอยู่กับคุณตาคุณยายอย่างอบอุ่นในเมืองเล็ก ๆ ริมชายฝั่ง คุณตาของเขาทำหน้าที่คอยส่องไฟให้กับประภาคารประจำเมืองที่สามารถช่วยเหลือเรือไม่ให้ชนหิน
กระทั่งวันหนึ่งคุณตาของเขาได้ฝากฝังอะไรบางอย่างไว้ก่อนที่จะจากโลกไป คีแกนผู้ที่เคว้งคว้างตัดขาดจากทุกอย่างตัดสินใจออกไปสูดอากาศนอกเมืองและได้ถูกไล่ล่าโดยฝูงแกะอันธพาล กระทั่งได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิทหญิงชาวสเปนอย่าง โมยา
แต่พวกเขาก็ดันหลุดไปในดินแดนมหัศจรรย์ถิ่นของกวางยักษ์พันธ์ไอริชที่คอยเต้นรำสไตล์ยุโรปที่เรียกว่า “ริเวอร์แดนซ์” ให้สายน้ำไหลลงแม่น้ำคอยเลี้ยงชีวิตของคนที่อาศัยตั้งแต่หลายศตวรรษ ตำนานเล่าลือกันว่ามีนายพรานโฉดต้องการจะล่าพวกมันเพื่อเอาเขาวิเศษไปใช้ปลดปล่อยความชั่วร้าย
และผู้อยู่เบื้องหลังทั้งหมดก็มาจากคนที่พวกเขาคาดไม่ถึง พวกเขาต้องออกเดินทางค้นหาตัวตนเพื่อปกป้องดินแดนมหัศจรรย์และเมืองของพวกเขาจากความชั่วร้ายที่ดันมีอยู่จริง และผลักดันขีดจำกัดของตัวพวกเขาเพื่อเอาชนะความกลัวในจิตใจไปให้ได้ก่อนทุกอย่างจะสายไป
Riverdance หนังอนิเมชั่นสไตล์ยุโรป ที่จะเห็นเด่นๆ เลยคือ โครงสร้างแขนขาของตัวละครทุกตัว ที่เน้นความเล็ก เรียว และหากใครชอบการ์ตูนที่เดินเรื่องด้วยเพลงเกินครึ่งแล้วละก็ เรื่องนี้กฺ็ถือว่าดูได้เรื่อยๆ แต่สไตล์การเล่าเรื่อง วางโครงเรื่อง และเนื้อหาหนัง อาจจะไม่เด่นชัด และน่าติดตามสักเท่าไหร่ ตรงนี้อาจจะต้องดูว่า สไตล์อนิเมชั่น หรือหนังทางยุโรปแนวเด็ก เป็นแบบนี้หรือไม่ เพราะหากจะบอกว่า เป็นหนังที่เหมาะกับ การดูแบบไม่ต้องคิดมาก และถือว่าเป็นการผ่อนคลายก็ถือว่า หนังเรื่องนี้ทำหน้าที่ได้อย่างปานกลาง ถึงแม้ไม่ดีมาก แต่ถือว่าดูลายเส้น สีสันของหนังที่สดใส ก็เรียกว่ายังได้อยู่
เนื้อหาเน้นเรื่องธรรมชาติ โดยที่เอากวางที่มีการออกแบบ เขาให้มีความโค้งเหมือนเส้นทางน้ำ และเป็นธรรมดาสำหรับ หนังเด็กที่เมื่อมีตัวละครที่ดี ก็ต้องมีตัวร้าย พรานปีศาจที่เข้ามาแย่งความชุ่มชื้น และแม่น้ำทุกสายออกไป เมื่อไม่มีการเปิดไฟที่ประภาคาร และความเชื่อแบบนี้ ก็เป็นเรื่องที่เราออกจะเห็นกันบ่อยๆ ว่าสิ่งไหนที่มีการเชื่อตั้งแต่บรรพบุรุษ หรือรุ่นพ่อแม่ มารุ่นลูก รุ่นหลายความเชื่อนี้ จะโดนมองว่า ไร้สาระ และไม่เป็นความจริง
ดีแลนก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เมื่อปู่ของเขาจากไป ซึ่งหน้าที่ในการเปิดไฟประภาคาร เพื่อป้องกันไม่ให้ พรานปีศาจมาฆ่ากวาง และนั่นก็ถือว่าเป็นความหมายเข้าใจกันถึง แม่น้ำที่นี่จะเหือดหายไป เหลือแต่ความแห้งแล้ง และเหตุการณ์นั้นก็มา หลังจากที่คืนสำคัญหลังจากที่ปู่ของดีแลนตาย ไม่มีใครเปิดไฟประภาคาร
นอกจากนั้น หนังสื่อให้เห็นการจากไปของปู่ดีแลน เพื่อให้เด็กคนหนึ่ง ที่เติบโตจากช่วงแรกของหนัง ที่เต็มไปด้วยความสุข และไม่ต้องรับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น เมื่อวันหนึ่งที่ไม่มีปู่แล้ว ในวัยของดีแลน ที่ค่อยๆ เพิ่มมากขึ้น เขาต้องขึ้นมาแทนที่ปู่ ในการเปิดไฟประภาคาร และช่วยกู้สถานการณ์ ความผิดพลาดที่ตัวเขา ได้ทำไปกับการปล่อยให้ พรานปีศาจเข้ามา และฆ่ากวางไป
ความรับผิดชอบในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รวมถึงการร่วมมีส่วนดูแล ธรรมชาติของทุกคน ที่หนังบอกกรายๆ ว่า ทำคนเดียวไม่ได้ ต้องร่วมมือร่วมใจกัน รวมถึงฝูงกวาง และโมย่าด้วย เพราะในทางยุโรป ธรรมชาติไม่ว่าจะเป็นต้นไม้ หรือแม่น้ำ ถือว่าเป็นสิ่งที่มีค่ามาก และการดูแลรักษาเป็นสิ่งที่ ประชาชนในประเทศของกลุ่มประเทศ ต่างรู้ดีถึงประโยชน์ที่ธรรมชาติให้กับมนุษย์
ถ้าจะพูดไปกับอนิเมชั่นเรื่องนี้ ที่อาจจะมองจากการดูจบแล้ว ว่าเป็นการเดินเรื่องเรียบง่าย ไม่ได้เน้นฉากไหน ที่มีความตื่นเต้นเป็นพิเศษ แต่เชื่อหรือไม่ว่า Riverdance จะสามารถปลูกฝัง ทั้งเด็ก และผู้ใหญ่ที่ดูผ่านเรื่องนี้ ให้มีจิตสำนึกในการรัก และหวงแหนธรรมชาติในแบบไม่รู้ตัว
